کوچینگ قدمت چندان طولانی ندارد، اما از زمان ظهور رسمی‌اش در سال ۲۰۰۰ میلادی تاکنون، توانسته در حوزه‌های مختلفی مانند: بیزینس کوچینگ (کوچینگ کسب و کار)، کوچینگ فردی، کوچینگ سازمانی، کوچینگ شغلی و.. گسترش یافته و تاثیرات عمیقی را روی افراد و سازمان‌ها ایجاد کند.
بدین ترتیب، هر کوچ آموزش دیده و حرفه‌ای می تواند با پرسش سوالات هدفمند، گوش دادن فعال، بازخورد اثربخش
و در نهایت دعوت به اقدام، پیگیری و رفع مشکلات، به مراجعه کننده کمک کند تا نسخه قابل قبول‌تر و بسیار توانمندتری را در زندگی شخصی، کاری و ارتباطی خود ارائه دهد.

شرح کوتاهی بر اصول اخلاقی کوچینگی

یک کوچ را در نظر بگیرید که در طول فرایند کوچینگ، صمیمیتش با کوچی خود افزایش پیدا کرده و نسبت به او حس عاطفی پیدا می‌کند. او باید چه رفتاری داشته باشد و چه تصمیمی بگیرد؟

کوچ دیگری را در نظر بگیرید که در میانه‌ی جلسات کوچینگ، متوجه می‌شود طرف مقابلش میل به خودکشی دارد. از یک سو به نظر می‌رسد «حفظ اسرار» یک قاعده‌ی مهم در حرفه ای گری است. از سوی دیگر نمی‌توان چنین فردی را رها کرد و به حال خود واگذاشت.

وضعیت یک کوچ دیگر را هم تصور کنید. او به عنوان کوچ مدیران اجرایی فعالیت می‌کند. اما حالا طی جلسات کوچینگ متوجه شده مدیری که به او مراجعه کرده، بیشتر نیازمند تفکر استراتژیک است و خود این کوچ در چنین زمینه‌ای تخصص ندارد.

در چنین شرایطی چه باید کرد؟ کار درست چیست؟

هنگامی که از ویژگیهای یک کوچ حرفه‌ای صحبت می‌کردیم،‌ توضیح دادیم که موسسات و مراکز مختلف بین‌المللی که در زمینه‌ی کوچینگ فعالیت می‌کنند، فهرست‌هایی از شایستگی‌ها و توانمندی‌های یک کوچ ارائه کرده‌اند.

وقتی این فهرست‌ها را مرور می‌کنیم، می‌بینیم که یک مورد مشترک میان همه‌ی آن‌ها وجود دارد؛ موردی که اگر آن را از یک کوچ بگیریم، تقریباً بر اساس همه‌ی استانداردهای حرفه‌ای او را دیگر نمی‌توان کوچ دانست. این ویژگی توجه به اصول اخلاقی و رعایت اخلاق حرفه ای است.

اخلاق در ذات خود، موضوعی بسیار پیچیده است. هر یک از ما در طول زندگی خود بارها و بارها با چالش‌های اخلاقی روبه‌رو شده‌ایم و می‌دانیم که گاهی در بعضی از این چالش‌ها، هرگز نمی‌توان مطمئن شد که کار درست چیست. بنابراین فهرست‌هایی هم که به عنوان اخلاق حرفه ای در کوچینگ یا اصول اخلاقی در کوچینگ ارائه می‌شوند، معمولاً حداقل‌ها و موارد ساده را ذکر می‌کنند و نمی‌توان آن‌ها را جامع و مانع دانست.

این در نهایت خود کوچ است که باید بکوشد مصداق‌های امر اخلاقی را در تک‌تک تصمیم‌های حرفه‌ای خود تشخیص دهد و در هر مورد بکوشد درست تصمیم بگیرد.

مزایای کوچینگ برای افراد

فرایند کوچینگ در صورتی که با همراهی یک کوچ آگاه، با تجربه و حرفه‌ای به صورت شخصی انجام شود می‌تواند در تمامی ابعاد زندگی فرد تأثیر مثبت ایجاد نماید. در حالت کلی کوچینگ مناسب موجب افزایش اعتماد به نفس فرد، بهبود عملکرد و کارایی و آموزش و یادگیری مهارت‌های ارتباطی مؤثر است. علاوه بر این آشنایی با فرایند کوچینگ شامل مزیت‌های دیگری می‌شود که عبارت‌اند از:
⦁ افزایش توانایی حل مسأله، هدف‌گذاری، برنامه‌ریزی و مدیریت زمان
⦁ افزایش اعتماد به نفس در افراد با شناخت نقاط قوت و ضعف خود
⦁ آموزش و یادگیری
⦁ بهبود برقراری روابط
⦁ افزایش مسئولیت‌پذیری، تصمیم‌گیری مؤثر
⦁ برقراری تعادل در زندگی

اصول اخلاق حرفه ای در کوچینگ را چه مراجعی تعریف کرده‌اند؟

در سال‌های ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸، تعدادی از کوچ‌های شناخته‌شده و دانشگاهیان فعال و علاقه‌مندان به حوزه‌ی کوچینگ از ۴۰ کشور جهان گرد هم آمدند و مجموعه‌ای به نام GCC (مخفف Global Convention of Coaching) شکل گرفت در نخستین گزارش GCC‌ تأکید شد که یکی از اولویت‌های توسعه‌ی کوچینگ در جهان، تعریف قواعد اخلاقی آن است.

با توجه به توضیحاتی که کمی بالاتر مطرح کردیم، در ادامه مجموعه‌‌ای از اصول اخلاقی کوچینگ را با کنار هم قرار دادن اصول ICF و GCE مرور می‌کنیم. لازم به تأکید است که تفاوت‌های موجود میان کدهای اخلاقی ICF و GCE هم بیشتر از جنس انتخاب کلمات هستند. اما اصول و مفاهیمی که پشت این اصول وجود دارد، بسیار شبیه‌اند.

صداقت (Honesty) اولین اصلی که به عنوان پایه‌ی رفتار حرفه‌ای در کوچینگ مطرح می‌شود، صداقت است.